دخترک دوست داشت شبها چشمهایش را به روی خواب نبندد

اما خواب از دریچه تنهاییش وارد شد

و او را خواب گرفت

معشوق از راهها ی بسیار دلش را ربوده بود

اما او

او تنها و تنها راه می پیمود

او تنها تر از همیشه راه را

و این کوره راه باریک را دوست داشت

و دوستی اش را با خواب در آمیخته بود

 و راه ها راه ها راه ها و راهها

که چه دراز بودند

و چه  پر پیچ و خم

و دخترک را خواب ربوده بود  

و خواب داشت وارد دریچه می شد

 و دریچه باز بود

 ودخترک را خواب ربود

و دریچه ناگهان صدا کرد

و خواب از چشمان دخترک پرید

و باز دلدار خیالیش را دید

که در درگاهی استاده است

 و باز دل به او داد

 و باز دخترک بود که تنها بود

و دلتنگ

و هر گاه راه باز باشد

 وهر گاه شب

 و هرگاه دلتنگ

دریچه باز می ماند

و دخترک را خواب می ربود

دخترک خواب نبود

و بیدار بود

و وقتی دریچه را باز می کرد هیچگاه فکر نبود

که شاید در خواب راه برود

و وقتی راه میرفت

بیشتر فکر می کرد

 و وقتی بیشتر فکر می کرد

کمتر خواب می رفت

 و دریچه را می بست

و گرم بود روزهای بهاری

و دخترک که خسبه می شد

چشمهایش را می شست

و چشمهایش بوی شوری می داد

دخترک شبها که راه می رفت

خواب چشمش گرفته می شد

و راه را کوتاه می دید

و وقتی می دید

و وقتی چشم نداشت

 که چشم بگوید

چشمهایش درد می گرفت

و وقتی چشمهایش شور می شد دریچه را می بست

و به فکر شبهای دراز

در خواب می رفت

اینم  شاهکار من یه شعر برای اونایی که عاشقن